رفتن به مدرسه معمولأ یک رویداد مهیج و لذت بخش برای کودکان خردسال است که برای بعضی از آنها ترس یا هراس به همراه می آورد. والدین زمانی که کودکشان به خاطر تنش احساس بیماری می کند، به تمارض رو می آورد، یا با شکایات جسمی خفیف می خواهد به جای مدرسه رفتن در خانه بماند، نگران می شوند. شایع ترین سن تمایل به مدرسه نرفتن در کودکان، 7-5 و 14-11 سالگی است، یعنی اوقاتی که کودکان با چالش های جدید در مدرسه ابتدایی و راهنمایی رو به رو می شوند. این کودکان ممکن است از ترس شدید و احساس از دست دادن امنیت والدین و خانواده رنج ببرند. مقابله والدین با هراس و امتناع کودک از مدرسه رفتن بسیار مشکل است ولی این ترس ها می توانند با گرفتن کمک حرفه ای به طور موفقیت آمیزی درمان شوند.
امتناع از مدرسه رفتن اغلب به دنبال مدتی در خانه ماندن رخ می دهد که در آن دوره کودک به والدین نزدیک تر شده است، از جمله تعطیلات تابستان، تعطیلات کوتاه مدت یاهنگام بیماری، همچنین ممکن است پیامد یک رویداد پر تنش از جمله مرگ بستگان، یا حتی از دست دادن یک حیوان خانگی، تغییر در مدرسه یا نقل مکان به محله جدید باشد. کودک کمی قبل از زمان ترک خانه از سر درد، گلو درد یا درد شکم شکایت می کند. در بعضی موارد کودک ممکن است به سادگی از ترک خانه امتناع ورزد.
کودکان با یک ترس غیر معقول ممکن است نشانه های زیر را بروز دهند:
- از تنها ماندن در اتاق احساس ناامنی کنند.
- به مراقبان خود بچسبند.
- نگرانی و ترس بیش از حد در مورد والدین یا آسیب دیدن خود نشان دهند.
- مثل سایه دنبال مادریا پدر باشند.
- در به خواب رفتن مشکل داشته باشند.
- کابوس شبانه ببینند.
- ترس های زیاد و غیر واقع بینانه از حیوانات، هیولا یا دزد داشته باشند.
- از تنها ماندن در تاریکی بترسند.
- وقتی مجبور شوند به مدرسه بروند، قشقرق راه بیندازند.
- چنین ترس هایی در میان کودکان دارای اختلال اضطراب جدایی شایع است.
ترس های مداوم کودکی و عدم دریافت کمک حرفه ای، اثرات طولانی مدت و بالقوه جدی در پی خواهد داشت، نظیر اختلال اضطرابی و اختلال هراس در دوره بزرگسالی. اگر کودک از مدرسه و دوستان برای مدت طولانی دور شود، مشکلات اجتماعی یا تحصیلی جدی پیدا می کند.
والدین و کودک می توانند از ملاقات با روان پزشک کودک و نوجوان بهره ببرند تا برای بازگشت فوری کودک به مدرسه و سایر فعالیتهای مهم روزانه با آنها کار کند.
کودک اغلب در مدرسه آرام است زیرا بیشتر از ترک خانه در هراس است، تا بودن در مدرسه. امتناع از رفتن به مدرسه در کودک بزرگتر یا نوجوان معمولأ بیماری جدی تری تلقی می شود و اغلب نیازمند درمان جامع تری است. ترس های غیر معقول در مورد ترک خانه و والدین می توانند به طور موفقیت آمیزی درمان شوند و والدین نباید برای دریافت کمک حرفه ای تردید داشته باشند. پزشک کودک می تواند والدین را به روان پزشک کودک و نوجوان ارجاع دهد.
